Het water in de vaas
ruikt nog niet als een moeras. Rats, rats,
rats. De dikke koppen vallen zo snel dat je het niet eens kunt zien. Ze
stuiteren nog even na op de harde tegels van het aanrecht.
Nee, dan de blaadjes. Die doen het sierlijker: ze draaien nog even om hun as,
alsof ze zelf nog niet snappen waar het naar toe gaat. Dat weet alleen de dame
met de schaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten