Tien met

Zo’n 85 jaar geleden kiemden er bonen in dit blikje. Het is een sponzendoosje, dat aan de ene kant een sponsje bevatte en aan de andere een zemen lapje. Of het mocht, er een boontje in laten kiemen, en dan goed kijken hoe dat er uitzag? 

Mijn moeder leerde schrijven op een lei. Haar griffels bewaarde ze in de houten griffeldoos, die haar broer maar al te graag wilde inpikken. Witheet was ze omdat hij zijn naam aan de onderkant van de deksel schreef.    

Ik kan me niet heel goed voorstellen hoe het schrijven op zo’n leitje aanvoelde.  Maar zij heeft het goed kunnen leren, ze had een prachtig handschrift. Misschien wel het mooiste van de klas. Keurig schuin, gelijkmatig met dikkere halen omhoog en fijnere naar beneden. Klasgenoten die het minder goed af ging, vertelde ze, kregen met ‘de lat’ een tik op hun vingers. Twijfelachtig of het daardoor beter ging, of dat ze ooit veel plezier aan schrijven hebben beleefd. Mijn moeder wel, ze schreef tot op hoge leeftijd veel en graag. 

Mokken

Met de daagse dingen blijkt het tot nu toe goed haalbaar om wekelijks tot schrijven te komen. Makkie ook, het hele huis puilt uit van de verhalen. Meestal dringt zich ergens halverwege de week een voorwerp aan me op. ‘Schrijf over mij!’  Afgelopen week waren het de bekers waaruit we koffie & thee drinken. Mooi zijn ze niet te noemen, maar wegdoen is geen optie. Juist vanwege hun eigen verhaal. 

Thee drink ik meestal uit een glazen mok waarin een vroegere directeur mijn naam heeft gegraveerd. Het ding maakte deel uit van een set voor het hele team van circa twintig personen. Weken moet hij er mee bezig zijn geweest, al moet ik bekennen dat ik eigenlijk geen flauw idee heb hoe snel zoiets gaat.

Koffie drink ik het liefst uit de beker met het logo van een bedrijf waar ik in een ver verleden werkte. Dat bedrijf bestaat niet meer onder die naam, het pand waar het huisde is neergehaald omdat het in de weg stond bij de aanleg van de treintunnel. 
Uit de kast van dochterlief komt een beker met de beeltenis van het kersverse koningspaar. Die is fijn voor melk. De mok - die ze kreeg ter gelegenheid van de kroning - sprak haar totaal niet aan. Mij eigenlijk ook niet, maar als ik het ding zie moet ik denken aan de beker met de initialen van Juliana en Bernard van vroeger, thuis. Ook gekregen op school, en dat je daar zomaar iets kreeg, het was voor mij een soort wonder. En ook fijn voor melk. Op marktplaats is-ie nog te koop. Bijna gratis, zegt de adverteerder: €1,00.  

Daagse dingen: dierbaar gebruiksvoorwerp

Omschrijving: briefopener

Lengte: 24,4 cm

Materiaal: coromandelhout, been

Herkomst: onbekend 

Datering: onbekend

Details: vorm vogel; aan één zijde gelijmd kraaloog, ingekerfde lijnen op beide vleugels en staart; gebruikssporen, waaronder kleine beschadiging staartpunt; erfstuk; in gebruik bij familie zolang huidige eigenaar zich heugt.

Gebruiksaanwijzing 

Opener altijd bewaren in bureaula. 

Let op: niet geschikt voor jonge kinderen!

Bij ontvangst van dichtgeplakte brieven:

1. opener uit la nemen;
2. opener bij vogelkop vastpakken met rechterhand, ronde zijde staart boven;
3. te openen brief in linkerhand nemen, geadresseerde zijde onder;
4. staartpunt voorzichtig plaatsen tussen enveloppe en flap waarmee enveloppe dichtgeplakt is, bij voorkeur aan rechter bovenzijde; 
5. staart met golfbeweging langs vouwrand enveloppe halen om enveloppe open te snijden;
6. alvorens brief uit enveloppe te halen opener terugleggen in bureaulade.